نریمان دات آی آر / جانا:

گاهی"بودن ها" دوای درد نیست

تمامش می شود: درد بی درمان...!

و این بودن، حاصلی جز "وابستگی" ندارد...

وابسته اش که کنی، وابسته که شود؛

بی گناه زخم می خورد و این بار،

نبود تو، نبود علاقه ات

و نبود احساست برایش می شود: نمک.

نمک روی زخم می سوزد و می سوزاند،

تمام می شود و تمام می کند،

اما پایان نمی یابد این وابستگی لعنتی...

اگر بودنت قرار است روزی "نبود" شود

و نابود کند مرا... نباش که باشم تا به ابد.

/تمام - به قلم: نریمان جعفری / 29.47.393 / پاییز 93

+ پانوشت: یا وابسته نکن یا اگر کردی، تا انتهایش بمان پای ماندنت!